راز شگفتانگیز صداهایی که از اعماق زمین به گوش میرسد
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۶۷۸۱۱
ماتیچ پک زمینشناس MIT میگوید: اگر به سنگها گوش دهید، هرچه عمیقتر میروید، آنها بلندتر و بلندتر آواز میخوانند.
هنگام کاوش عمیق به سمت هسته زمین، صداهای مختلفی مانند انفجار و صدای ترقه و صداهای شبیه به فشردن چند سیم یا زنجیر به هم شنیده میشود. این صداها از شکافها و منافذ موجود در سنگها میآیند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به تازگی گروهی از زمین شناسان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) کشف کردهاند که ضرباهنگ و سرعت این صداها میتواند چیزهایی در مورد عمق و قدرت سنگهای اطراف این سنگها آشکار کند.
زمین شناسان از طریق تحقیقات آزمایشگاهی، الگوهای صوتی را در سنگها کشف کردند. آنها آزمایشهایی را با استفاده از نمونههایی از سنگ مرمر انجام دادند و آنها را تحت فشارهای مختلف قرار دادند و شرایطی شبیه به شرایط تجربه شده در پوسته زمین را شبیهسازی کردند.
هر چه عمیقتر میشوید، صدای زمین بلندتر میشودماتیچ پک زمینشناس MIT میگوید: اگر به سنگها گوش دهید، هرچه عمیقتر میروید صداها بلند و بلندتر میشوند.
بیشتر بخوانید:
پیدا کردن آب در نمونههای ناسا از فضا! چرا نباید موبایل را شب تا صبح به شارژ بزنید؟وی و گروهش در حال مطالعه این سنگها هستند تا تشخیص دهند که آیا الگوهای صوتی خاصی که اغلب به عنوان «اثر انگشت» شناخته میشوند، تحت فشارهای مختلف ظاهر میشوند یا خیر. آنها از طریق آزمایشهای آزمایشگاهی نشان دادند که نمونههای سنگ مرمر تحت فشار کم، صداهای کمشدت تولید میکنند و تحت فشارهای بالاتر، مجموعهای از صداهای تیز و با صدای بلند شبیه به بهمن ایجاد میکنند.
این گروه پژوهشی با تجزیه و تحلیل ضربانهای فراصوت شنیده شده از سنگها و گوش دادن دقیق به الگوهای صوتی، توانست صداهای منحصر به فرد را شناسایی کند. این مشاهدات به پژوهشگران اجازه داد تا رابطه بین الگوهای صوتی و عمق و قدرت سنگ را درک کنند.
این کار به دانشمندان اجازه داد تا انواع شکافها و درزهای موجود در پوسته زمین را در اعماق مختلف تخمین بزنند که در نهایت به تعیین بیشتر مناطق ناپایدار و درک رفتار سنگها در هنگام زلزله و فوران کمک کرد.
پک توضیح داد که دانشمندان برای استفاده از منابع گرمای زمینگرمایی باید بیاموزند که چگونه سنگهایی را که در حالت مختلط هستند، حفاری کنند، جایی که آنها کاملا شکننده نیستند بلکه کمی هم حرکت و جریان دارند.
وی افزود: اما به طور کلی، این یک علم بنیادی است که میتواند به ما کمک کند تا بفهمیم لیتوسفر در کجا قویتر است.
سنگهای عسلی در نزدیکی پوسته زمینپوسته زمین با پوست سیب قابل مقایسه است، به این معنی که حتی اگر ضخیم به نظر برسد، باز هم نسبتاً نازک است و حداکثر عمق آن نزدیک به ۷۰ کیلومتر است. این بخش کوچکی از قطر بسیار بزرگتر زمین در حدود ۱۲۷۰۰ کیلومتر است.
زمین شناسان دریافتند که سنگهای نزدیک به سطح زمین معمولا شکننده هستند و میتوانند به راحتی بشکنند یا ترک بخورند. با این حال، با فشار و گرمای فوق العاده از هسته زمین، سنگها با رفتن به عمق پوسته انعطاف پذیرتر میشوند. این بدان معنی است که آنها میتوانند مانند یک مایع غلیظ شبیه به عسل، خم شوند و جریان پیدا کنند.
چنین وضعیتی نوعی ناحیه انتقالی بین سنگهای سطحی شکننده و سنگهای شکلپذیر در عمق را نشان میدهد. این منطقه انتقالی اغلب به عنوان «گذر شکننده به شکلپذیر» نامیده میشود.
این در حالی است که با وجود اهمیت این موضوع، دانشمندان هنوز آن را به طور کامل درک نکردهاند، اگرچه معتقدند که ممکن است سنگها در پوسته زمین قویترین حالت خود را داشته باشند.
درک این انتقال برای مطالعات مختلف زمینشناسی و لرزهشناسی ضروری است، زیرا میتواند به پیشبینی نحوه رفتار سنگها در شرایط مختلف، مانند هنگام زلزله یا فورانهای آتشفشانی کمک کند.
پچ افزود: این وضعیت انتقالی که بخشی از آن جریان دارد و بخشی از آن شکننده است، واقعاً مهم است، زیرا ما فکر میکنیم اوج قدرت لیتوسفر در آنجاست و بزرگترین زمینلرزهها از آنجا نشات میگیرند، اما ما شناخت خوبی در مورد این نوع رفتار ترکیبی نداریم.
۵۸۵۸
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1823933منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: زمین پوسته زمین سنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۶۷۸۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مغز انسان به شکلی بینظیر شبیهسازی شد
دانشمندان هلند و کره جنوبی به تازگی دستگاهی به نام «ممریستور یونترونیک(مقاومت حافظه)» یا به عبارت دیگر سیناپس مصنوعی ساختهاند. این دستگاه که کمی قطورتر از موی انسان است، بخشی از مغز را شبیهسازی میکند که به ما در فکر کردن و یادگیری کمک میکند. این اولین باری نیست که دانشمندان تلاش میکنند دستگاهی ایجاد کنند که میتواند شبیه مغز انسان فکر کند، اما این دستگاه خاص است، زیرا مانند دیگر دستگاهها ساخته نشده بلکه مانند مغز ما ساخته شده است.
به گزارش ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا تا این اندازه خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلولی از نمک(کلرید پتاسیم) محلول در آب قرار دارد.
به نقل از دیجیتالترندز، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت میکند، یونهای موجود در محلول آب از کانال به سمت بالا حرکت میکنند و موقعیت خود را تغییر میدهند و این حرکت بر چگالی و هدایت یون تأثیر میگذارد. این اساسا میزانی که ممریستور میتواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر میدهد که به نوعی شبیه به نحوه اتصال سلولهای مغزی قویتر یا ضعیفتر بر اساس تجربیات ما است.
این ممکن است نزدیکترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاشهای قبلی متفاوت است، زیرا کاملا از آب و نمک ساخته شده و برخلاف مدلهای قبلی سیلیکون و فلزات ندارد.
اگرچه ممریستورها در پلتفرمهای متداول مختلفی استفاده شدهاند، اما با مغز انسان متفاوت هستند زیرا تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترونها متکی هستند و فقط به ورودیهای الکتریکی پاسخ میدهند. این با نحوه عملکرد سیناپسها در مغز ما متفاوت است، زیرا سیناپسها میتوانند برای انجام کار به سیگنالهای الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.
کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفتهترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدلهای زبانی بزرگ(LLM)، در حالی که ممکن است شبیه به مغز ما به نظر برسند، فقط مجموعهای از کلماتی هستند که افراد دیگر و ماشینها بیان کردهاند. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از انسان است و نه از توانایی آنها در تفکر مستقل.
این تحقیق که توسط محقق دکتری تیم کامسما(Tim Kamsma) رهبری میشود، نتیجه مشترک کار انجام شده توسط دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار در نوع خود است که از کانالهای یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسمهای پیچیده مایع در مغز استفاده میشود. با این حال، به رغم این جهش، دستگاههای ممریستورهای یونترونیک هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانههای نورومورفیک(neuromorphic) هنوز نیاز به پیشرفت دارد.
ساخت چنین دستگاههایی پلهای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
انتهای پیام